Unmade beds

We draaien ze niet zo heel vaak, maar ze bestaan natuurlijk wel degelijk: films voor een wat jonger publiek. UNMADE BEDS van de jonge Argentijnse regisseur Alexis dos Santos is er zo een. Een film vol hippe Britse popmuziek, met een verhaal over dolende twintigers en prille relaties. Een film bovendien die dit jaar tijdens het Rotterdams Filmfestival terecht tot de populairste producties behoorde.
In UNMADE BEDS kruisen een aantal verhaallijnen elkaar. Centrale figuur is Axl (Fernado Tielve), een dromerige Spaanse jongen die via-via in Londen is beland. Hij is er op zoek naar zijn vader die het gezin lang geleden in de steek liet. In het morsige kraakpand waar Axl tijdelijk woont maakt hij kennis met Vera, een meisje met liefdesverdriet. Vera werkt in een boekhandel, maar is stiekem vooral op zoek naar de ware liefde. Is dat Axl? Of misschien de zanger van een lokale underground-band? Zij laat dat min of meer over aan het lot.
Dat geeft Dos Santos de gelegenheid een meanderende film te maken, waarin hij zijn hoofdpersonages op de voet volgt. Niet alleen als ze uitgaan in de lokale club ‘Lost and Found’, maar ook als ze een gat in de dag slapen, of werken, of zoals Axl op zoek zijn naar antwoorden. Ondanks de ongewone situaties waarin de personages verzeild raken voelt UNMADE BEDS behoorlijk naturel. Dat is vooral te danken aan de jonge acteurs, waaronder de Nederlander Michiel Huisman als popmuzikant en de prachtige Waalse actrice Déborah François (L’ENFANT, LA TOURNEUSE DE PAGES) als Vera.