Aleksandra

Een forse, bejaarde vrouw klimt zuchtend en steunend een transporttrein in. Een soldaat wijst haar waar ze kan gaan zitten. Het is nacht en grootmoeder Aleksandra is op weg naar het front in Tsjetsjenië om haar kleinzoon Denis op te zoeken. Zeven jaar lang heeft ze hem elke dag gemist. Na een zware reis komt ze aan in het tentenkamp waar Denis haar opwacht. Ze blij dat ze haar vermoeide lichaam op een brits kan laten uitrusten.
In de dagen die volgen zien we Aleksandra dwalen door de legerpost, argwanend bekeken door de soldaten. Haar kritische woorden over de oorlog worden Aleksandra niet in dank afgenomen. Toch wekt ze ook enig ontzag bij hen en dekken diezelfde soldaten met zorg de tafel voor haar.
Aleksandra waagt zich ook buiten het kamp en gaat op weg naar de zwarte markt in Grozny om sigaretten en koekjes te kopen voor de soldaten. Ze raakt in gesprek met een oude marktvrouw die haar voor een kop thee meeneemt naar haar kapotgeschoten huis. De doorleefde vrouwen tonen begrip voor elkaar en klagen over de waanzin van de oorlog.
ALEKSANDRA is een oorlogsfilm waarin geen gevecht is te zien en die de lokale oorlog overstijgt. De Russische regisseur Aleksandr Sokoerov (RUSSIAN ARK, THE SUN) koos een humanitaire invalshoek en bevestigt daarmee nog eens zijn meesterschap. Een op alle fronten indrukwekkende film: de beeldtaal in bruingele tinten, de vaak korte maar veelzeggende dialogen, de decors, maar zeker ook het krachtige spel van de tachtigjarige Galina Visjnevskaja (sopraan en echtgenote van de overleden cellist en dirigent Mstislav Rostropovitsj).