Ascenseur pour l’échafaud

2005 is het jaar van Jeanne Moreau. Vanaf eind jaren vijftig rees haar ster met films als LES AMANTS en JULES ET JIM, maar de laatste jaren raakte de Franse actrice in Nederland wat uit het zicht. Het Filmmuseum brengt daar verandering met nieuwe kopieën van haar mooiste films. Deze maand draaien wij ASCENSEUR POUR L’ÉCHAFAUD (LIFT NAAR HET SCHAVOT).
De film was het debuut van Louis Malle en markeerde het begin van de Nouvelle Vague. Malle doorbrak er verschillende tradities mee. Vóór hem waren films meestal onberispelijk schoon en mooi, maar zijn film was smoezelig. Daardoor was alles somberder en realistischer. Moreau acteerde zelfs ongeschminkt, wat destijds ongekend was. Ook baanbrekend was het gebruik van extreem lichtgevoelig filmmateriaal, waardoor Malle op bestaande locaties kon filmen en niet gebonden was aan studio’s. De nachtelijke wandeling die Moreau in de film door Parijs maakt blijft een genot om naar te kijken.
Het verhaal van ASCENSEUR POUR L’ÉCHAFAUD is vrij eenvoudig: een man (Maurice Ronet) moet de rijke echtgenoot van zijn maîtresse Florence (Moreau) uit de weg ruimen, zodat zij samen rijk en gelukkig kunnen worden. Er komt echter een kink in de kabel, waardoor het verhaal een uiterst spannende draai krijgt. De soundtrack draagt daaraan bij: wie kent niet de geïmproviseerde trompetmuziek van Miles Davis?
Binnenkort zult u trouwens nog meer van Jeanne Moreau zien: in december draaien wij LA NOTTE (1961) en snel daarna ook LE TEMPS QUI RESTE, de nieuwste film van François Ozon waarin zij de hoofdrol speelt. Kortom: ze is weer helemaal terug.