Don’t worry, he won’t get far on foot

In deze biografische film van Gus van Sant (GOOD WILL HUNTING) volgen we het verhaal van John Callahan, een man die – nadat hij als 21-jarige permanent verlamd raakt – zijn artistieke kant ontdekt met het tekenen van satirische cartoons.

In juli 1972 stapt John Callahan (Joaquin Phoenix) bij ene Dexter in de auto. Beide zijn meer dan stomdronken wanneer ze met hoge snelheid tegen een lantaarnpaal rijden. Dexter heeft niet meer dan een paar schrammetjes, maar John – slechts 21 jaar op dat moment – houdt er een tetraplegie aan over en is genoodzaakt de rest van zijn leven in een rolstoel door te brengen. Ondanks zijn verlamming blijft zijn leven getekend (en bedreigd) door zijn hardnekkige alcoholverslaving en verder in de film door zijn deelname aan bijeenkomsten van de AA (Alcoholics Anonymous), wat soms hilarische momenten oplevert. Zijn aanvankelijke succes met het tekenen van spotprenten voor lokale krantjes – later zal hij er nog beroemd mee worden – keert zich regelmatig tegen hem, wanneer lezers vinden dat hij met zijn ongemakkelijke onderwerpen over de schreef gaat.

Callahan, alhoewel soms melancholisch, bezit paradoxaal genoeg een goed gevoel voor humor en laat dit gelukkig ook regelmatig merken. Het voorziet DON'T WORRY van net wat extra kleur. 'Die positieve, en toch sentimentvrije toon, met een opvallend lichtvoetige Phoenix als grootste troef, maakt DON'T WORRY, HE WON’T GET FAR ON FOOT heerlijk kijkvoer', aldus de Vlaamse krant De Morgen. Door het afwisselen van deze positieve, humoristische toon en de aangrijpende 1-op-1 scènes met John's vrienden (waaronder in een sterke rol een onherkenbare Jonah Hill) is Van Sant's nieuwste film opnieuw een klein pareltje.