Mijn naam is Courgette

In deze stop-motion animatie is het niet moeilijk mee te voelen met Courgette. Het jongetje mist zijn moeder en moet het zien te rooien met de kinderen die net als hij om een nare reden in het kindertehuis wonen.

De bolle ogen van Courgette staan bedroefd. Boven op zijn kamer hoort hij geruzie – alweer. En het is een troep in huis, overal liggen lege blikjes bier. Courgette bouwt er een hoge toren van. Als die omkiepert komt mama de trap op. Het gaat mis: ze valt zo ongelukkig, dat ze aan haar verwondingen overlijdt.

Courgette heet eigenlijk Icarus, maar zijn moeder noemde hem altijd Courgette. Hij is trots op zijn bijnaam, ook al wordt hij ermee gepest in het huis waar hij nu samen met vijf kinderen woont. Aardappel of Patat past beter bij zijn hoofd, vinden ze. Het is flink wennen, vooral de stoere Simon heeft het op hem gemunt. Maar na verloop van tijd verovert Courgette zijn plekje, zeker nadat er een nieuw meisje is gekomen: Camille. Ze kunnen het goed vinden met elkaar en ook met de andere kinderen wordt het gelukkig steeds leuker. Courgette begrijpt inmiddels dat ze allemaal lotgenoten zijn en elkaar maar beter kunnen helpen.

De leiding doet er alles aan om het fijn te maken voor de kinderen. Courgette krijgt ook regelmatig bezoek van agent Raymond die hem naar het kindertehuis bracht. Soms mag hij mee naar zijn huis of naar de kermis, zo tof! Het komt zelfs zover dat hij samen met Camille bij Raymond mag gaan wonen. Maar willen ze dat wel?

MIJN NAAM IS COURGETTE is verdrietig, grappig, aandoenlijk en hoopvol tegelijk. De film won dan ook een European Film Award voor beste animatiefilm. Maar animatie of niet, voor de kleinste kijkers is deze film niet écht  geschikt.