James White

Het begin van het intense en dicht op de huid gefilmde familiedrama JAMES WHITE laat al een beetje zien wat voor vlees we in de kuip hebben. Begeleid door luide muziek richt de camera zich frontaal op de mid-twintiger James (Christopher Abbott), die zich onrustig door een nachtcafé beweegt. Nadat hij zich gelaafd heeft aan allerlei genotsmiddelen stapt hij de New Yorkse ochtend in om naar zijn moeder Gail (Cynthia Nixon uit SEX AND THE CITY) te gaan. Daar loopt hij wat opgefokt rond tussen familieleden en kennissen die bijeen zijn na het overlijden van zijn vader. Hij heeft de man nauwelijks gekend, maar met zijn moeder heeft James een bijzonder hechte band. Zeker de laatste maanden is hij haar steun en toeverlaat geweest tijdens een behandeling voor kanker.

Gail maakt zich zorgen om haar zoon die maar geen doel in zijn leven lijkt te vinden. Het wordt tijd dat hij volwassen wordt en een baan vindt. Maar James wil eerst op vakantie, daarna zal alles veranderen, belooft hij haar. In Mexico krijgt James een telefoontje van zijn moeder: het gaat niet goed. Hij keert terug om haar opnieuw bij te staan. Dat moet thuis, in het ziekenhuis kan ze niet meer terecht omdat ze is uitbehandeld. De weken die volgen hakken erin, maar kennen ook onvergetelijke momenten. Zijn geliefde moeder zó te zien wegkwijnen vraagt veel van James, maar nu neemt hij wél zijn verantwoordelijkheid en verzorgt haar tot de laatste snik.

JAMES WHITE is alles behalve een melodrama, wat vooral te danken is aan de geweldige acteerprestaties van Abbott en Nixon. Die twee zetten een levensecht verhaal neer, met zijn rauwe en intieme kanten. Op het Sundance Film Festival koos het publiek massaal voor deze film.