An

AN is een film als een Japanse tekening: ogenschijnlijk simpel, maar hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet. Het verhaal begint in het voorjaar, als de kersenbomen uitbundig bloeien in de parken van Tokyo. In de roze schaduw van zo’n boom staat het eethuisje waar Sentaro zijn dorayaki verkoopt: zijn eigen gebakken pannenkoekjes met ‘an’, zoete rode bonenpasta.

Na schooltijd komen giechelende schoolmeisjes de pannenkoekjes eten. Met hen komt ook Wakana mee, een stil meisje dat duidelijk niet bij de anderen hoort. Misschien voelt ze zich aangetrokken door de zwijgzame Sentaro, die ook iets eenzaams om zich heen heeft hangen. Op een stralende lentedag klopt een oude vrouw bij Sentaro’s tentje aan. Ze heet Tokue en wil graag een baantje als hulp in de keuken. Sentarto wijst haar af, ze is tenslotte al 76. Maar Tokue laat een schaal met zelfgemaakte rode-bonenpasta achter. Als Sentaro die even later proeft is hij om, de pasta smaakt geweldig.

Als hij Tokue alsnog aanneemt blijkt waarom: het weken, koken, spoelen en kneden van de bonenpasta is een hele klus. Zeker met de mismaakte handen van Tokue. Maar de klanten staan in de rij voor hun pannenkoekjes. Boven de borrelende pannen leren Sentaro en Tokue elkaar beter kennen. En Tokue raakt voorzichtig aan de praat met Wakana. Met het succes van het eettentje komen er echter ook vragen van Sentaro’s bedrijfsleider: wat heeft Tokue eigenlijk aan haar handen? Kan ze daarmee wel in een keuken werken? Dan blijkt dat ook Tokue jaren buiten de maatschappij geleefd heeft.

AN is een poëtische film van het Japanse talent Naomi Kawase (SHARA, STILL THE WATER). Hij toont ons drie buitenbeentjes die in de chaos van de miljoenenstad Tokyo langzaam vrienden worden en elkaars levens net wat mooier, vriendelijker én hoopvoller maken.