Het lied van de zee

Boven op de rots staat een vuurtoren. Daar woont Ben met zijn vader en zusje Saoirse (zeg: Siersje). Hun mama is er niet meer: ze is ooit verdwenen in de zee. ‘Het spijt me zo’, zei ze nog. Ben begrijpt het niet en mist haar nog elke dag. En z’n zusje? Die vindt hij maar lastig en vreemd soms. Ze kan niet eens praten! Ben speelt liever met zijn hond Koe. Toch heeft hij aan papa moeten beloven dat hij zijn zusje altijd zal beschermen.

Als Saoirse zes jaar wordt komt oma op bezoek. Niet echt leuk, want ze is een echte mopper-oma. Ze vindt het maar niks, daar bij de zee: veel te gevaarlijk. De maat is vol als oma Saoirse ’s nachts mist en haar slapend op het strand vindt. Oma neemt de kinderen mee naar haar huis in de stad. Het wordt een verdrietig afscheid, zelfs Koe moet achterblijven.

Na een lange autorit komt het drietal aan in de stad, maar het duurt niet lang of Ben weet te ontsnappen. Hij wil terug naar papa en Koe. Saoirse volgt hem en met tegenzin neemt Ben haar mee. De weg naar huis is lang en lastig, en voert door een wereld van sprookjes en oude verhalen. Ben ontdekt dat Saoirse een selkie is: ze heeft bovennatuurlijke krachten, net als haar moeder. Niet zo gek dat hij zijn zusje wat vreemd vond. Maar nu is Ben bezorgd. Hij doet er alles aan om Saoirse te beschermen – precies zoals hij had beloofd.

HET LIED VAN DE ZEE is een fantasierijk sprookje in een geweldige verpakking: wat is dit verhaal prachtig en kleurrijk verbeeld door de Ierse filmmaker Tomm Moore – een Oscar-nominatie meer dan waard.