Amour fou

De Oostenrijkse filmmaker Jessica Hausner vond voor haar romantische komedie AMOUR FOU inspiratie in het leven van de Duitse romanticus en allround-schrijver Heinrich von Kleist (1777-1811). Die naam kwamen we in 2013 ook al tegen bij MICHAEL KOOLHAAS (met Mads Mikkelsen als paardenhandelaar), naar de gelijknamige novelle van Von Kleist. Deze belezen intellectueel was een labiele man die keer op keer de weg kwijtraakte in de, politiek en cultureel gezien, roerige tijd waarin hij leefde. Oude idealen moesten op de schroothoop, terwijl nieuwe denkbeelden hem niet konden bekoren.

AMOUR FOU gaat over het pact dat Von Kleist in 1811 met Henriette Vogel sluit. De man heeft eindelijk zijn levensdoel gevonden: in de dood zal hij eeuwige liefde vinden. Hij wil zelfmoord plegen, maar er moet wel een geliefde met hem mee. Zijn pogingen om iemand te strikken lopen echter op niets uit. Ook zijn nichtje Marie, op wie hij stapelgek is, weigert in te gaan op zijn onalledaagse verzoek. Henriette Vogel, die Von Kleist’s literaire werken bewondert, bedankt in eerste instantie eveneens voor de eer. Ze hecht aan haar luxe leven, is gelukkig getrouwd en heeft een lief dochtertje. Toch begint er bij haar iets te schuiven nadat ze te horen krijgt dat ze ongeneeslijk ziek is. Ze beziet haar leven en huwelijk met een nieuwe blik en gaat gaandeweg mee in het bizarre avontuur.

Is het prachtig aangeklede AMOUR FOU inderdaad een romantische komedie? Romantisch zeker, maar de komische en luchtige accenten moeten toch vooral gevonden worden in de ironische, droge verteltoon van Hausner. Een bewuste keuze die haaks staat op onze ideeën over de Romantiek. Daarmee is AMOUR FOU toch weer een echte Hausner-film geworden, net als haar eerdere zwart-komische drama LOURDES.