Loin des hommes

1954. Het borrelt in Algerije. Militante Arabische inwoners komen in opstand tegen de Franse overheersing en de onafhankelijkheidsoorlog staat op uitbreken. Op het platteland – dat verre van plat is – staat Daru (Viggo Mortensen) voor zijn schooltje om zijn leerlingen uit omliggende boerendorpen te verwelkomen. Met weinig middelen leert hij ze lezen en rekenen. Nadat Daru zijn pupillen later op de dag weer heeft uitgezwaaid, krijgt hij bezoek van de lokale gendarme. De man heeft een gevangene bij zich die naar de rechtbank in de districtshoofdstad Tinguit gebracht moet worden, en dat moet Daru doen. Die ziet daar niks in. Hij kan toch niet zomaar zijn school in de steek laten? Maar de overheidsdienaar laat Mohamed (Reda Kateb) gewoon bij hem achter.

De volgende morgen worden de mannen belaagd door gewapende familieleden van Mohamed die hun gram komen halen. Mohamed heeft zijn neef vermoord en de ongeschreven wetten schrijven wraak voor als vergelding. De twee overleven ternauwernood de aanslag en gaan alsnog op weg naar Tinguit. Het wordt een lange en slopende reis door het Atlasgebergte, waarbij het duo wordt belaagd door de weersomstandigheden, strijdende partijen en wraakzuchtige familieleden. Dat schept een band tussen de mannen. Daru gaat ook steeds beter begrijpen waarom Mohamed zich wil laten berechten: het is zijn enige uitweg uit de nimmer eindigende wraakcyclus.

Het fraai geschoten LOIN DES HOMMES is het debuut van regisseur David Oelhoffen, die zijn film baseerde op het korte verhaal ‘De Gast’ (‘L’Hôte’) van Albert Camus. In de kern vertelt Oelhoffen een tijdloos verhaal over een vriendschap die onder druk van omstandigheden ontstaat. Dat pakt goed uit, mede door het sobere acteerwerk, de fotogenieke locaties en de muziek van Nick Cave en Warren Ellis.