- regie: Emanuele Crialese
- met: Valeria Golino • Vincenzo Amato
- ITA/FRA •komedie, drama • 2001 • 95 min.
- Ook van Emanuele Crialese:
- L’immensità
- Terraferma
- Ook met Valeria Golino:
- Caos Calmo
- Figlia mia
- Il colore nascosto delle cose
- Portrait de la jeune fille en feu
- Ook met Vincenzo Amato:
- Il dolce e l’amaro
- L’immensità
Bekijk alle films in het archief.
Respiro
Hemels blauw is de zee rond Lampedusa, het visserseilandje tussen Sicilië en Afrika dat centraal staat in RESPIRO. Hemels blauw zijn ook de ogen van hoofdrolspeelster Valeria Golino. Zij is in de sprookjesachtige film perfect gecast als de raadselachtige Grazia, een eigenzinnige moeder van drie puberkinderen.
Die eigenzinnigheid wordt niet bepaald gewaardeerd binnen de kleine eilandgemeenschap. Grazia onttrekt zich aan de strenge en bekrompen leefregels op Lampedusa, waardoor mensen haar beschouwen als een outcast. Zelfs Grazia’s man keert zich tegen haar: samen met zijn familie besluit hij dat ze moet worden opgenomen in een psychiatrische kliniek op het vasteland. De wat labiele Grazia is echter helemaal niet zo gek als haar omgeving denkt. Ze wordt vooral gek gemáákt door haar omgeving en slaat daarom op de vlucht.
Dit ogenschijnlijk topzware verhaal wordt door regisseur Emanuele Crialese prachtig in beeld gebracht. In een stijl die doet denken aan de magisch-realistische films van de gebroeders Taviani (KAOS, TU RIDI) schetst hij een ontroerend beeld van een tragische vrouw die wordt vermalen door traditionele familiebanden. Tegelijkertijd is RESPIRO (‘Adem’) een ode aan de ongerepte natuur, want de zwoele zeewind blaast bij wijze van spreken van het doek. Niet voor niets was RESPIRO één van de publieksfavorieten op het Rotterdams Filmfestival.
Die eigenzinnigheid wordt niet bepaald gewaardeerd binnen de kleine eilandgemeenschap. Grazia onttrekt zich aan de strenge en bekrompen leefregels op Lampedusa, waardoor mensen haar beschouwen als een outcast. Zelfs Grazia’s man keert zich tegen haar: samen met zijn familie besluit hij dat ze moet worden opgenomen in een psychiatrische kliniek op het vasteland. De wat labiele Grazia is echter helemaal niet zo gek als haar omgeving denkt. Ze wordt vooral gek gemáákt door haar omgeving en slaat daarom op de vlucht.
Dit ogenschijnlijk topzware verhaal wordt door regisseur Emanuele Crialese prachtig in beeld gebracht. In een stijl die doet denken aan de magisch-realistische films van de gebroeders Taviani (KAOS, TU RIDI) schetst hij een ontroerend beeld van een tragische vrouw die wordt vermalen door traditionele familiebanden. Tegelijkertijd is RESPIRO (‘Adem’) een ode aan de ongerepte natuur, want de zwoele zeewind blaast bij wijze van spreken van het doek. Niet voor niets was RESPIRO één van de publieksfavorieten op het Rotterdams Filmfestival.