anni_felici.jpg

Anni felici

Anni felici icon_trailer.png

In ANNI FELICI (‘gelukkige jaren’) portretteert regisseur Daniele Luchetti een gezin uit de jaren zeventig. Vader Guido is kunstenaar en heeft in zijn atelier privé-sessies met zijn modellen. Zijn zoontjes Dario en Paolo moeten dan maar even buiten spelen en mogen thuis niet uit de school klappen. Guido’s echtgenote Serena heeft echter al lang door wat haar man allemaal met andere vrouwen uitspookt. Het stel ruziet daar voortdurend over en maakt het dan in elkaars armen weer goed, gadegeslagen door Dario en Paolo.

Op een gegeven moment krijgt Guido van galeriehoudster Helke een kans om een performance te geven in Milaan, waar hij wordt beschilderd door naakte vrouwen. Serena komt onverwachts langs met de kinderen en neemt spontaan deel aan deze performance, waarna hun relatie ontspoort. Serena is het helemaal zat en kiest voor zichzelf. Samen met haar zoontjes en de galeriehoudster vertrekt ze naar een vrouwenkamp in Frankrijk, waar ze het prima naar haar zin heeft. Eenmaal terug in Italië knapt de relatie van Guido en Serena; ze gaan ieder hun eigen weg.

Luchetti laat de ‘gelukkige jaren’ van het gezin zien door de ogen van oudste zoon Dario. Net als in zijn eerdere films MIO FRATELLO È FIGLIO UNICO en LA NOSTRA VITA maakte hij weer een echte Italiaanse familiefilm, die volgens de Filmkrant nostalgie ademt: ‘Warme zomerkleuren, wilde haren en wijde pijpen werden vastgelegd op 35mm, 16mm en 8mm. Nog één keer wilde Daniele Luchetti op celluloid draaien’.