A weekend in Paris

Dertig jaar getrouwd, genoeg reden voor een feestelijk uitstapje. Dat is ook precies het plan van Nick en Meg, die hun huwelijksreis naar Parijs dunnetjes willen overdoen. Even er tussenuit, even tijd voor elkaar. Hun wat ingezakte huwelijk kan wel een oppepper gebruiken, weten ze – Meg iets meer dan Nick. Meg tobt over haar leven. Wat heeft ze bereikt? Wat blijft er nog over nu de kinderen uit huis zijn? En dan dat fysieke verval, ze kan er niet aan wennen. Ook de wat flegmatiekere Nick weet het even niet meer nu hij onlangs is ontslagen.

Aangekomen in Parijs, bij hetzelfde hotelletje van dertig jaar geleden, weigert Meg daar te overnachten. Nostalgie prima, maar ze wil wel wat luxe. Het wordt een hotel vlak naast de Eiffeltoren. Moet kunnen, vindt Meg, en Nick legt zich maar neer bij dit peperdure alternatief. Zo proberen ze hun eerste ergernissen weg te moffelen, het moet tenslotte een leuk weekend worden. Maar er volgen meer wrijvingen en situaties waarin ze elkaar in de weg zitten. En elke keer weer is het spannend of de weegschaal zal doorslaan. Toch kunnen de twee veel van elkaar verdragen. Venijnige opmerkingen worden evengoed afgewisseld met liefdevolle blikken of grapjes. Ze kunnen kennelijk niet mét en niet zonder elkaar.

In A WEEKEND IN PARIS zijn talenten uit de Britse filmwereld gebundeld en kun je genieten van prachtig acteerwerk, geestige dialogen en een verhaal dat dicht bij de mensen staat. De talenten? Hanif Kureishi (MY BEAUTIFUL LAUNDRETTE) schreef het script, Roger Mitchell (HYDE PARK ON HUDSON, NOTTING HILL) deed de regie en Jim Broadbent en Lindsay Duncan bewijzen eens te meer hoe goed ze kunnen acteren.