Avant l’hiver
- regie: Philippe Claudel
- met: Kristin Scott Thomas • Daniel Auteuil • Leila Bekhti
- FRA •drama • 2013 • 103 min.
- Ook van Philippe Claudel:
- Il y a longtemps que je t’aime
- Tous les soleils
- Ook met Daniel Auteuil:
- Caché
- Dialogue avec mon jardinier
- Je l’aimais
- L’adversaire
- La belle époque
- Qui m’aime me suive!
- Ook met Leila Bekhti:
- Paris, je t’aime
- Une vie meilleure
Bekijk alle films in het archief.
Avant l’hiver
AVANT L’HIVER is de derde speelfilm van de fameuze schrijver Philippe Claudel, die filmland veroverde met zijn debuut IL Y A LONGTEMPS QUE JE T’AIME. En net als in dat drama gaat AVANT L’HIVER over verlangens, verwachtingen en geheimen, subtiel vertolkt door steracteurs Daniel Auteuil en – daar is ze weer − Kristin Scott Thomas.
De neurochirurg Paul en zijn vrouw Lucie hebben het helemaal voor elkaar. Als zestigers leiden ze een actief bestaan. Hij in zijn drukke praktijk en zij in de enorme tuin rondom hun prachtige villa, waar ze rondleidingen verzorgt voor tuinliefhebbers. Aan sociale contacten geen gebrek: etentjes met familie en vrienden, een partijtje tennis op z’n tijd, samen naar een concert en oppassen op hun kleinkind. Je zou denken: wat wil een mens nog meer?
Al vanaf de eerste beelden wordt duidelijk dat de buitenkant niet helemaal matcht met de binnenkant. Paul oogt wat vermoeid, z’n intensieve en verantwoordelijke werk zuigt hem leeg. Als Lucie dat bij hem aankaart wuift hij alles weg. Hij heeft niet in de gaten dat zij zich steeds eenzamer voelt in dat grote huis. Ook het slechte contact met zijn zoon neemt hij voor lief, terwijl dat juist vreet aan Lucie. Er verschijnen barsten in hun relatie, die groter worden als er dagelijks een boeket rode rozen wordt bezorgd, thuis en op het werk. Paul vermoedt van wie ze komen: van Lou, een jonge patiënte die hem aansprak in het café. Hij herkent haar niet en mijdt haar, maar ongewild raakt hij toch in de ban van Lou. Zij laat hem nadenken over zijn leven en gevoelens, en langzaam vervreemdt hij van zichzelf en zijn omgeving. Dat dit invloed heeft op zijn huwelijk met Lucie, laat zich raden.
De neurochirurg Paul en zijn vrouw Lucie hebben het helemaal voor elkaar. Als zestigers leiden ze een actief bestaan. Hij in zijn drukke praktijk en zij in de enorme tuin rondom hun prachtige villa, waar ze rondleidingen verzorgt voor tuinliefhebbers. Aan sociale contacten geen gebrek: etentjes met familie en vrienden, een partijtje tennis op z’n tijd, samen naar een concert en oppassen op hun kleinkind. Je zou denken: wat wil een mens nog meer?
Al vanaf de eerste beelden wordt duidelijk dat de buitenkant niet helemaal matcht met de binnenkant. Paul oogt wat vermoeid, z’n intensieve en verantwoordelijke werk zuigt hem leeg. Als Lucie dat bij hem aankaart wuift hij alles weg. Hij heeft niet in de gaten dat zij zich steeds eenzamer voelt in dat grote huis. Ook het slechte contact met zijn zoon neemt hij voor lief, terwijl dat juist vreet aan Lucie. Er verschijnen barsten in hun relatie, die groter worden als er dagelijks een boeket rode rozen wordt bezorgd, thuis en op het werk. Paul vermoedt van wie ze komen: van Lou, een jonge patiënte die hem aansprak in het café. Hij herkent haar niet en mijdt haar, maar ongewild raakt hij toch in de ban van Lou. Zij laat hem nadenken over zijn leven en gevoelens, en langzaam vervreemdt hij van zichzelf en zijn omgeving. Dat dit invloed heeft op zijn huwelijk met Lucie, laat zich raden.
