What Maisie knew

Er zijn veel goede redenen om het familiedrama WHAT MAISIE KNEW te gaan kijken, maar de belangrijkste is ongetwijfeld hoofdrolspeelster Onate Aprile. De piepjonge zevenjarige actrice zet haar rol zó goed neer dat ze gevestigde namen als Julianne Moore (THE HOURS, THE KIDS ARE ALLRIGHT) en Steve Coogan (24 HOUR PARTY PEOPLE) zomaar overklast. Aprile is naturel, geloofwaardig én magnetisch.

Zij speelt in de film de zesjarige Maisie, een meisje uit New York dat met haar moeder Susanne (Moore) en haar vader Beale (Coogan) in een groot appartement woont. Susanne is zangeres in een rockband, Beale werkt in de internationale kunsthandel. Als ouders falen ze echter op alle fronten, zo is vanaf de eerste scène duidelijk. Het duo maakt voortdurend ruzie en belandt in een slepende vechtscheiding.

Maisie wordt daarbij letterlijk en figuurlijk het kind van de rekening: in de rechtbank touwtrekken haar ouders om de voogdij, maar in de praktijk laten ze de opvoeding van hun dochter vooral aan anderen over. Niet omdat ze niet van haar houden, maar omdat ze veel te druk zijn met hun eigen leven en hun eigen sores. Het gevolg is dat er voortdurend met Maisie heen-en-weer wordt gesleept: van nanny naar nieuwe vriend naar oma – en weer terug. Als een wonder blijft het meisje daarbij overeind, en als een nog groter wonder eindigt de film uiteindelijk heel hoopvol.

Saillaint detail: WHAT MAISIE KNEW speelt in het heden, maar is gebaseerd op een gelijknamige novelle uit 1897 van Henry James. De Brits-Amerikaanse schrijver was een visionair. Want hoe goed de film ook is, zijn verhaal over twee volstrekt onverantwoordelijke en disfuntionerende ouders blijkt – helaas – van alle tijden.