A late quartet

Dat er in de kunstwereld soms haat en nijd schuilgaat achter grote schoonheid, hebben we onlangs nog gezien. Bij een uit de hand gelopen actie moest de artistiek directeur van het Russische Bolshoi-theater het bezuren. Eén van de topdansers wilde hem een lesje leren omdat hij de plek niet kreeg die hij verdiende.

In A LATE QUARTET is het Robert (Philip Seymour Hoffman) die al jaren tot zijn frustratie moet erkennen dat niet iedereen de eerste viool kan spelen. Als tweede violist in het New Yorkse strijkkwartet The Fugue moet hij zijn meerdere erkennen in Daniel (Mark Ivanir). Oprichter van dit vermaarde kwartet is de cellist Peter (Christopher Walken), Robert’s echtgenote Juliette (Catherine Keener) is altviolist. Al bijna 25 jaar zijn de vier doorgewinterde musici met elkaar verbonden, op en achter de bühne.

Met het jubileumconcert in het vooruitzicht buigen zij zich over het 14e strijkkwartet van Beethoven, een late compositie waarvan de zeven delen zonder pauze in elkaar overvloeien. Een topwerk dus om in te studeren. Hun motivatie is groot, maar de repetities verlopen niet soepel doordat Daniel de juiste noten niet te pakken krijgt. Na enige tijd wordt duidelijk waarom: hij heeft de ziekte van Parkinson en zal zijn carrière moeten opgeven. Deze enorme slag is de opmaat voor meer spanningen en problemen. De musici moeten door een diep dal om zich te hervinden.

Regisseur Yaron Zilberman heeft voor zijn eerste speelfilm topacteurs weten te strikken. Bijzonder hoe zij ook deze rollen weer met veel vakmanschap en inlevingsvermogen neerzetten. Vrij Nederland karakteriseert A LATE QUARTET als een ontroerend mooie film die door alle betrokkenen met veel zorg en aandacht is gemaakt.